ဒီနေ့လည်း အောင်မိုးခြိမ့် သူ့ရုံးခန်းကို စောစောစီးစီး ရောက်နေတယ် ။ သူ့ထက် စောတာက သူ့တပည့် သိန်းအုပ်ကျော် ။ သူ့ကား ထိုးဆိုက်လိုက်တာနဲ့ သိန်းအုပ်ကျော် ကားဆီကို ပြေးလာတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ လက်ဆွဲအိတ်အပြားလေးကို သိန်းအုပ်ကျော်က […]
ဂျွတ်…” အ….” ဖြောင်း… ဝုန်း…အမလေး…. ဟဲ့…ဟဲ့…လုပ်ပါဦး….ဟိုမှာ ဖိုးတာ အပေါက်ကျွံပြီ….အော်…ဒီကလေးနယ်….ရေပုံးကြီးတစ်ဖက်နဲ့ အို….” အရီးလေးရဲ့ အော်သံကြောင့် မမရီဟာ ကမန်းကတန်းပြေးလာပြီး ကျွန်တော့်ကို ဆွဲထူပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မမရီရဲ့ ပုခုံးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ လှမ်းပြီး ဆွဲဖက်ကာ
ညနေကတည်းက ညစာအတွက်ထမင်းကို တဝတပြဲစားထားပြီးပြီ။ ဒီနေ့ သိန်းဆောင် ကြက်ခြံမှာစောင့်အိပ်မှဖြစ်မယ်။ သူ့ရွာက ကောင်တွေအကြောင်းကို သိန်းဆောင် ကောင်းကောင်းသိတယ်။ တန်ဆောင်တိုင်ည အတွက် ရွာကကာလသားကောင်လေးတွေရဲ့ ပစ်မှတ်က သူ့ရဲ့ကြက်ခြံ ဖြစ်နေမယ်ဆိုတာ မြေကြီးလက်ခတ်မလွဲ။ နောက်နေ့မှ ကြက်ခိးုတဲ့လူတွေကို သိလို့အရေးယူပေးပါ
ကျွန်တော် က ငယ်ငယ်ထဲက ဆိုးပေခဲ့ပါတယ်။ ပညာလည်းကောင်းကောင်းမသင်ချင် သူငယ်ချင်းတွေနဲက ပဲ ဟေးလား ဝါးလား နေချင်ခဲ့သူမို့ အသက် နှစ်ဆယ်လောက်မှာပဲ အဲဒီခေတ်က ခေတ်စားခဲ့တဲ့ သင်္ဘောသား အလုပ်ကို ကျွန်တော့် မိဘတွေက ရအောင် လုပ်ပေးပြီး
“ငြိမ်းငြိမ်းရေ””ရှင်မေမေ””ညည်းကောင်လေးလာတယ်၊ ငါဘာပြောလိုက်ရမလဲ””မရှိဘူးလို့သာပြောလိုက်ပါ မေမေ””ဟင်.ဘာဖြစ်လို့တုန်း””ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး မေမေ” “အေးအေး.ငါပြောလိုက်မယ်” ကျမအိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီးငိုချလိုက်တယ်။ “ကျမရင်တွေကွဲခဲ့ရပြီမောင်၊ မောင့်ကိုမချစ်လို့မဟုတ်ပါဘူး မောင်ရယ်၊ မောသ့်ဘဝတက်လမ်းအတွက်. မ.ဘဝအပျက်ခံပါ့မယ်” ကျမလေ. AGTI(မြို့ပြ)ဘာသာရပ်တက်ရင်း အဝေးသင်နှင့် ကျောင်းပြီးခဲ့တယ်နှင့် ကျောင်းပြီးတော့၊ ကလေးတွေစာပြခဲ့တယ်။ နောက်တော့ စာရင်းကိုင်ပါတက်ရင်း အလုပ်လည်း
ဟင်း .. ထွီ .. ဒီနားကလဲ နံလိုက်တာ .. ဟယ်တော့ … ခွေးချီး ” ပထဝီဆရာမ အေးအေး ထင်းရူးပင်ခြေရင်း၌ ဝင်ထိုင်ရင်း အလန်.တကြားအော်ရင်း ထိုင်ရာမှပြန်ထကာ ထမီကိုငုံ.ကြည့်နေခိုက် သူတို.သုံးဦးလစ်ထွက်ခဲ့ကြလေသည်။ သည်ကိစ္စ
ဆယ်တန်းအောင်စာရင်းထွက်တော့သူကျတယ် သူကျတာကိုသူကအစောကတည်းကသိပြီးသား သူအင်္ဂလိပ်စာတစ်ဘာသာကို လုံးဝမဖြေခဲ့သူ့အိမ်ကစည်းကမ်းကြီးသည် ဒါဆိုဒါပဲ ဟိုဟာမလုပ်နဲ့ ဆိုတာမျိုးသူနဲ့အတူ သူ့အကို အမ နဲ့ ညီမလေးတစ်ယောက်ရှိသည်အားလုံးထဲမှာ သူကလွဲ၍ သူ့အဖေအမေရဲ့ စစ်စည်းကမ်းအတိုင်းနေကြသည် လိမ်မာကြသည်ပေါ့ သူကတော့ ခွေးဖြစ်မဲ့ကောင်ပေါ့သူက ညဏ်ရည်ကောင်းသည် သူဝါသနာပါတာကိုသာလုပ်မည်ဝါသနာပါတာလုပ်ရမှသာ သူအောင်မြင်မည်ဟု
“လာ.. မမ ရောက်ပြီ တက်ရအောင်..” “အင်.. ဘယ်ကို တက်ရမှာတုန်း..” “မွန်း ပြောတဲ့ဆိုင်က ဒီတိုက်လေ မမ.. မမြင့်ပါဘူး ပထမထပ်မှာ..” “အော်.. မမက ဆိုင် ဆိုတော့ မြေညီပဲ ထင်တာလေ.. ရပါတယ်
ကြာခဲ့ပါပြီ။ ၈၂- ၈၃ လောက်ကထင်တယ်။ တီဗွီဆိုတာပေါ်ကာစ၊ ကျနော်တို့လမ်းထဲမှာ တီဗီရှိတဲ့အိမ်က တအိမ်ထဲရယ်။ အဲဒီတော့သူတို့က ညဘက်ဆိုရင် လူတယောက် ပြား ၅၀ ယူပြီးပြစားတယ်ဗျ။ မြန်မာ့အသံကပြတာတွေကိုဘဲ ငါးမူးပေးပြီးကြည့်ရတာပေါ့။ ဒါတောင်လူတွေကကြိတ်ကြိတ်တိုး။ အဲဒီအိမ်အကြောင်းအရင်ပြောရမယ်။ အိမ်ရှင်က ကိုအောင်မြင့်တဲ့။
အောင်အောင်။ တစ်ယောက်တည်းဆိုတဲ့အသိနဲ့ မကောင်းတာလုပ်ရန်အဆင်သင့်။ မျက်နှာမူရာမှာရှိတဲ့TVထဲကကိုယ်တုံးလုံး ဖိုမစုံတွဲရဲ့လှုပ်ရှားမှုတွေကြောင့် ကာမစိတ်တွေတဟုန်ထိုးဆောင့် တက်လာရ၏။ လက်တစ်ဖက်ကလျော့တိလျော့ရဲ ပုဆိုးကြားမှာရှိတဲ့ ငယ်ပါလဗြောင်ကွတ်ကိုဆုပ်ကိုင်ထားလျက်။ စနေကျောင်းပိတ်ရက်ပေမယ့် အဖေနှင့်အမေက အလှူအိမ်သွားလို့ ကန်ထရိုက်တိုက်ခန်းထဲမှာ တစ်ယောက်တည်းအေးဆေး။ ”အောင်အောင်”တို့သားမိ သားဖ(၃)ဦးထဲ နေတဲ့ တိုက်ခန်းကအိပ်ခန်း(၂)ခန်းနှင့် ဧည့်ခန်း(၁)ခန်းအရှေ့မှာဝရံတာ
ပူပြင်းလှသော နွေနေ့လေးတစ်နေ့ ။ ဒီနေ့ပျင်းပျင်းရှိတာနဲ့ သူငယ်ချင်းတယောက်ရဲ့အိမ်ကိုအလည်သွားမိခဲ့တာက စရမှာပေါ့ ။ အိမ်ထဲကိုဝင်ဝင်ချင်းပဲ ” ဟာ သားကြီးမင်းလာတာနဲ့အတော်ပဲ ငါဒီနေ့ဆော် နဲ့ချိန်းထားတာကွ အိမ်ကိုခဏစောင့်ပေးစမ်းပါ ငါ့အမေလဲ သူ့ ညီမငါ့အဒေါ်ခေါ်သွားလို့ လှည်းကူးဖက်ခဏသွားတယ် ညနေမှပြန်ရောက်မယ် ထင်တယ်
အိမ်နီးချင်းများဆိုတာထက်ခြေရင်းခန်းဆိုပိုမှန်မယ်။ကျွန်တော်တို့အရင်အိမ်က သစ်သားအိမ်လေးခန်းတွဲကိုး။နောက်မှ တိုက်ဆောက်လိုက်တာ။အဲ့တုန်းကကျွန်တော်အသက် ၁၆နှစ် ။ ကျွန်တော်တို့လူပျိုပေါက်တုန်းက ခုခေတ်ကလေးတေလို စော်ကြောင်ဖို့တွေမသိသေးဘူး။ဂိမ်းဆော့ ဘောလုံးကန် တီးထိုင် ဂစ်တာခေါက်ပဲရှိတာကိုးအရင်က။ အဲ့တော့ ဆက်စ်ဆိုတာ ကိုယ့်ဘဝနဲ့မသက်ဆိုင်ဘူးထင်နေတုန်းမှာပဲ အဖြစ်အပျက်တွေက ကိုယ့်ဆီဆိုက်ရောက်လာခဲ့တယ်။ခြေရင်းခန်းက ကုလားလင်မယားက ပထမဆုံး မျက်မြင်ဆက်ဆံမှုကို အလင်းဖွင့်ပေးလိုက်သလိုပဲ။